در بیشتر شهرهای ایران کوزهها را پس از پریدن از روی آتش میشکنند؛ منشأ این آیین احتمالا به این عقیده برمیگردد که پریدن از روی آتش باعث انتقال بدیُمنی اهالی خانه به داخل کوزه میشود و شکستنشان بدیمنی را از بین میبرد.
در خراسان مقداری زغال، نمک، و سکه در آن قرار میدادند و بعد هر عضو خانواده کوزه را به دور سر خویش میچرخاندو هرگونه بدیمنی و حادثه بد را به کوزه منتقل میکرد و در آخر آنرا از بالای پشت بام به پایین پرت میکردند.